A XERACIÓN NÓS e a Universidades Popular

A XERACIÓN NÓS tamén diría:
NON ao peche da UPO, 

¿Queres saber por que?

Onte falabamos da primeira  UP do mundo, a de París, hoxe queremos lembrar as orixes da Universidade Popular de Ourense, porque é parte da nosa historia e inicio da  UPO que hoxe temos e da que  tod@s enriquecémonos.

É Eduardo Moreno López, catedrático de Xeografía e Historia no Instituto de Ourense quen fomentou a creación dunha das Universidades Populares de España, en Ourense, en 1906, vinculada ao Centro de Sociedades Obreiras, segundo consta no expediente de apertura desta institución localizado no Arquivo do Instituto Otero Pedrayo de Ourense.

Nas súas palabras: “Unha fundación, que por non requirir apenas gastos, pode acometerse sen demora, non precisándose para iso senón que acheguen o seu concurso todos os que pola súa posición social, pola súa cultura ou polo seu amor a ela queiran  aprestarse á realización desta obra educadora"

En 1910, é creada a Universidade Popular de Ourense. (EXPEDIENTE DE APERTURA DA UNIVERSIDADE POPULAR DE OURENSE Presentado o 3 de Novembro de 1910. Remitido ao Goberno o 5 do mesmo mes)

E que mellor que as verbas de Eduardo Moreno López para comprender o sentido que fixo nacer á  UPO hai xa 111 anos. Palabras, que son máis que nunca actuais e contemporáneas a todos  nós, gozade da súa lectura.

“Tanto como a redución do número de analfabetos impórtanos elevar o nivel da nosa cultura. E para esta obra tan necesaria de intensificación, ao par que de difusión, o instrumento máis adecuado é a  modernísima institución das "Universidades populares" última creación do espírito  filantrópico do noso tempo e que hoxe disputa en todo o mundo á Extensión Universitaria a primacía de honra na cruzada emprendida contra a ignorancia.

A "Universidade Popular" é, sen dúbida, unha das formas máis belas nas que cristalizou o  modernísimo movemento educativo e por iso desde a súa aparición gañou con abraiante  rapidez as simpatías dos homes xenerosos e hoxe atópase difundida por todo o mundo civilizado.

Na súa marcha invasora e triunfal chegou ata o noso país, a pesar do noso tradicional rexeitamento neste xénero de empresas. En Madrid funciona unha Universidade Popular que, seguramente non tardará en atopar imitacións noutros puntos de España.  Non hai que dicir que no estranxeiro estas útiles fundacións son numerosísimas e que aumentan e perfecciónanse de día en día.
Sacar á primeira da aula oficial, e ao segundo dos Museos e Conservatorios, para lanzalos en plena rúa, ao aire libre, onde todos, sen limitacións de ningún xénero, poden ter unha e outra ao seu alcance, velaí o  nobilísimo propósito que anima aos espíritos cultivados dos nosos días e o que parece ser selo distintivo, nota característica, do século que alborexa. Ese espírito é o que procreou a "Extensión Universitaria" e a Universidade Popular.

Unha Universidade Popular, ou unha U.  P. como se deu en escribir, é, sinxelamente, unha asociación de homes de boa vontade e amantes do saber que se agrupan para difundir a Ciencia e a arte, organizando cursos, lecturas, concertos, conversacións ( causeries) visitas a Museos e fábricas, empregando en fin, os medios máis suxestivos e intuitivos que a Pedagoxía aconsella para  vulgarizar os coñecementos.”

Asignaturas: Lectura, Caligrafía, Aritmética elemental, Nocións de Física e Química, Xeografía, Dereito político e obreiro e Debuxo.

Profesores: Don Ramón Otero Pedrayo,  licenciado en Dereito e Filosofía e Letras; Don Vicente Martínez Risco  Aguero, licenciado en Dereito; Don Primitivo Rodríguez Sanjurjo, Doutor en Filosofía e letras e Licenciado en Dereito; Don Florentino López Cuevillas, Licenciado en Farmacia; Don Eugenio López  Aydíllo,  exayudante do laboratorio de Química xeral da Universidade Central; Don Juan de Contreras  Lobit, mestre superior; Don José López  Darriba, perito mercantil e Don  Hipólito S. Luengo, mestre superior. Presidente administrativo: José Conde e Vide.

Recomendámosvos encarecidamente a súa lectura, para comprender a dimensión do que estamos a falar.

Benso Calvo, C. “Sarmiento nº3”, 1999. Pp. 255-295.

https://ruc.udc.es/dspace/bitstream/handle/2183/7727/SAR_3_doc_1.pdf?sequence=1&isAllowed=y

QUEREMOS UPO
NON ao peche da UPO

#xeracionnos
#nonaopecheupo
#queremosupo

Se queres apoiarnos, FIRMA:
https://www.change.org/.../ayuntamiento-de-ourense-non-o...
--

A XERACIÓN NÓS también diría: 
NON ao peche da UPO, 

¿Quieres saber por qué?

Ayer hablábamos de la primera UP del mundo, la de París, hoy queremos recordar los orígenes de la Universidad Popular de Ourense, porque es parte de nuestra historia y origen de la UPO que hoy tenemos y de la que tod@s nos enriquecemos.

Es Eduardo Moreno López, catedrático de Geografía e Historia en el Instituto de Ourense quien fomentó la creación de una de las Universidades Populares de España, en Ourense, en 1906, vinculada al Centro de Sociedades Obreras, según consta en el expediente de apertura de esta institución localizado en el Archivo del Instituto Otero Pedrayo de Ourense.

En sus palabras: “Una fundación, que por no requerir apenas gastos, puede acometerse sin demora, no precisándose para ello sino que aporten su concurso todos los que por su posición social, por su cultura o por su amor a ella quieran aprestarse a la realización de esta obra educadora"

En 1910, es creada la Universidad Popular de Ourense. (EXPEDIENTE DE APERTURA DE LA UNIVERSIDAD POPULAR DE ORENSE Presentado el 3 de Noviembre de 1910. Remitido al Gobierno el 5 del mismo mes)

Y qué mejor que las palabras de Eduardo Moreno López para comprender el sentido que hizo nacer a la UPO hace ya 111 años. Palabras que son más que nunca actuales y contemporáneas a todos nosotr@s, disfrutad de su lectura.

“Tanto como la reducción del número de analfabetos nos importa elevar el nivel de nuestra cultura. Y para esta obra tan necesaria de intensificación, al par que de difusión, el instrumento más adecuado es la modernísima institución de las "Universidades populares" última creación del espíritu filantrópico de nuestro tiempo y que hoy disputa en todo el mundo a la Extensión Universitaria la primacía de honor en la cruzada emprendida contra la ignorancia.

La "Universidad Popular" es, sin duda, una de las formas más bellas en las que ha cristalizado el modernísimo movimiento educativo y por eso desde su aparición ha ganado con  pasmosa rapidez las simpatías de los hombres generosos y hoy se encuentra difundida por todo el mundo civilizado.

En su marcha invasora y triunfal ha llegado hasta nuestro país, a pesar de nuestro tradicional rechazo en este género de empresas. En Madrid funciona una Universidad Popular que, seguramente no tardará en encontrar imitaciones en otros puntos de España.  No hay que decir que en el extranjero estas útiles fundaciones son numerosísimas y que aumentan y se perfeccionan de día en día.

Sacar a la primera del aula oficial, y al segundo de los Museos y Conservatorios, para lanzarlos en plena calle, al aire libre, donde todos, sin limitaciones de ningún género, pueden tener una y otra a su alcance, he ahí el nobilísimo propósito que anima a los espíritus cultivados de nuestros días y el que parece ser sello distintivo, nota característica, del siglo que alborea. Ese espíritu es el que ha engendrado la "Extensión Universitaria" y la Universidad Popular.

Una Universidad Popular, o una U. P. como se ha dado en escribir, es, sencillamente, una asociación de hombres de buena voluntad y amantes del saber que se agrupan para difundir la Ciencia y el Arte, organizando cursos, lecturas, conciertos, conversaciones (causeries) visitas a Museos y fábricas, empleando en fin, los medios más sugestivos e intuitivos que la Pedagogía aconseja para vulgarizar los conocimientos.”

Asignaturas: Lectura, Caligrafía, Aritmética elemental, Nociones de Física y Química, Geografía, Derecho político y obrero y Dibujo.

Profesores: Don Ramón Otero Pedrayo, licenciado en Derecho y Filosofía y Letras; Don Vicente Martínez Risco Aguero, licenciado en Derecho; Don Primitivo Rodríguez Sanjurjo, Doctor en Filosofía y letras y Licenciado en Derecho; Don Florentino López Cuevillas, Licenciado en Farmacia; Don Eugenio López Aydíllo, exayudante del laboratorio de Química general de la Universidad Central; Don Juan de Contreras Lobit, maestro superior; Don José López Darriba, perito mercantil y Don Hipólito S. Luengo, maestro superior. Presidente administrativo José Conde y Vide.

Os recomendamos encarecidamente su lectura, para comprender la dimensión de lo que estamos hablando.

Fuente: Benso Calvo, C. “Sarmiento nº3”, 1999. Pp. 255-295.

https://ruc.udc.es/dspace/bitstream/handle/2183/7727/SAR_3_doc_1.pdf?sequence=1&isAllowed=y

QUEREMOS UPO
NON ao peche da UPO

Si quieres apoyarnos, FIRMA:
https://www.change.org/.../ayuntamiento-de-ourense-non-o...

Comentarios

Publicacións populares deste blog

Aurora Pazos Feijoo (Apoyo)

QUEREMOS UNIVERSIDADE POPULAR DE OURENSE. QUEREMOS UPO, PORQUE A UPO SOMOS TODOS NÓS.

Mofa e Befa